Wat mij altijd het meest heeft geïnspireerd en levenskracht heeft gegeven, is het feit dat doodgaan niet het einde van ons bestaan betekent. En dus ook niet van onze geliefden.
Een overlijden van iemand waar je heel veel van houdt, is natuurlijk ontzettend verdrietig. Het is misschien wel het grootste verdriet dat we kunnen ervaren als mens zijn. Bekeken vanuit het perspectief van de mens die we hier op aarde zijn. Vanuit de gedachte dat we ons lichaam zijn en niets anders dan dat.
Alleen… zijn we niet ons lichaam, we gebruiken dat slechts hier op aarde. We zijn een ziel, een spiritueel wezen dat na een tijd op aarde weer verder reist. Terug naar huis zoals zovelen het voelen en ervaren.
Het verdriet dat we voelen is oprecht. Meer dan logisch. We ervaren dat nu eenmaal zo, omdat we zo gefocust zijn op ons fysieke stuk. Het fysieke neemt afscheid, we kunnen onze overleden geliefde niet meer fysiek vasthouden, knuffelen, samen genieten etc.
Wanneer je echter gaat beseffen dat we méér zijn dan ons lichaam, ontstaat er ineens een nieuw uitgangspunt: wanneer we niet ons lichaam zijn, maar iets veel groters dan dat, dan is er wellicht ook opnieuw contact mogelijk. En dat klopt!
Een overlijden is eigenlijk een uitnodiging om dieper naar binnen te gaan en te voelen wie we daadwerkelijk zijn. Wie zijn we nog meer behalve ons lichaam? En wanneer we niet ons lichaam zijn en onze overleden geliefde is dat ook niet meer, kunnen we dan op hetzelfde energieniveau weer communiceren?
JA!
We kunnen op een andere frequentie gewoon blijven communiceren met onze overleden geliefden. Via de frequentie van Liefde. Wanneer je je daar op afstemt, zul je verbaasd staan hoeveel liefde je zult voelen. Alsof ze vlak naast je staan (en dat staan ze ook)! Zij zullen ook zo blij zijn dat jij ze kunt voelen. Dat is namelijk wat ze het allerliefste willen!
Iedere ziel wil het allerliefst dat wij als achterblijvers weten dat zij er nog steeds zijn, vlakbij zelfs! De “andere kant”, de “gene zijde” is niet daar, maar hier. Precies op de plek waar jij ook bent, hoe mooi is dat!
Wanneer je probeert om door al je verdriet heen, ook deze frequentie op te zoeken, zul je merken dat jouw rouw wellicht iets minder rauw wordt. Beetje bij beetje.
Je bent nooit alleen en je bent altijd omringd door overleden geliefden en andere begeleiders. Wanneer je je meer en meer open stelt voor deze nieuwe manier van kijken en voelen, zul je merken dat jullie verbinding er nog steeds is.
Misschien zelfs nog wel krachtiger dan eerst!