Wist je dat minimaal 1 op de 10 zwangerschappen begint als een tweelingzwangerschap?
Volgens sommigen ligt dit cijfer zelfs nog hoger.
Veel daarvan eindigt niet in een tweelingbevalling. Bij veel van deze zwangerschappen sterft er één kindje in de buik.
Meestal zelfs zonder dat de moeder hier enig idee van heeft.
Meer en meer wordt er tegenwoordig duidelijk wat voor impact de periode heeft van de zwangerschap, dus voor de geboorte.
Je kunt je misschien voorstellen wat voor impact het heeft op een kindje waarvan zijn of haar broertje of zusje in de buik komt te overlijden.
Eerst ben je samen, je begint samen aan een bijzondere reis. Je hoort het hartje van je broertje of zusje en ineens wordt dat zachter en zachter en dan op een dag hoor en voel je niks meer.
Wat een verdriet moet dat zijn. Een geboortetrauma wat je meeneemt in je leven op aarde.
Er wordt steeds meer bekend hierover. Als alleengeboren tweeling kun je je bijvoorbeeld schuldig voelen, je durft niet meer voluit te leven, alsof je trouw wilt zijn aan je broertje of zusje dat het niet gered heeft.
Je bent je leven lang zoekende ergens naar, maar naar wie of wat weet je niet, want je hebt geen idee dat je een tweeling was.
Je voelt je misschien eenzaam, wil niet echt leven of je wilt juist leven voor twee! Zo zijn er nog veel meer kenmerken.
Wanneer eenmaal het besef er is, dat je een alleengeboren tweeling bent, zul je merken dat bepaald gedrag of je eenzame gevoel zal veranderen. Je kunt namelijk weer in verbinding komen met jouw tweelingbroertje of -zusje 
Ik kom het in mijn praktijk meer en meer tegen, dus triggert het iets bij jou, neem dan contact met me op en ik begeleid je hier graag bij